kostaskarampas: [epohigroup] Καζάνι που βράζει οι φυλακές

Καζάνι που βράζει οι φυλακές

* 8η μέρα αποχής συσσιτίου για τους κρατούμενους οροθετικούς
* Από χθες ξεκίνησαν αποχή και οι κρατούμενοι με χρόνιες παθήσεις
* Απεργία πείνας, ύστερα από 2 βδομάδες αποχή συσσιτίου, ξεκινούν 200 κρατούμενοι από τις φυλακές Τρικάλων
* Απεργία πείνας από τις 15 Ιουλίου ξεκίνησε ο Ν. Μαζιώτης για να του επιτραπεί να δει το νεογέννητο παιδί του. 60 αλληλέγγυοι κρατούμενοι ξεκίνησαν χθες αποχή συσσιτίου
* Συνεχίζονται οι βασανισμοί στον Σίμο Σεϊσίδη. Καθυστερεί η Αντιτρομοκρατική την τοποθέτηση πρόσθετου μέλους

Για την αποθήκη ψυχών, το κατ' ευφημισμό «Νοσοκομείο Κρατουμένων Κορυδαλλού - Άγιος Παύλος» μίλησαν σήμερα, σε συνέντευξη Τύπου, που διοργάνωσε η Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων, πρώην κρατούμενοι - ασθενείς καθώς και δικηγόροι και γιατροί.
Τις απαράδεκτες συνθήκες κράτησης στην πτέρυγα των οροθετικών -που βρίσκονται για 8η μέρα σε αποχή συσσιτίου- περιέγραψε ο πρώην κρατούμενος και οροθετικός, Άκης. «Οι οροθετικοί κρατούμαστε στο 2ο όροφο σε μία ειδική πτέρυγα με 5 κελιά δίκλινα, στα οποία συχνά στοιβάζονται μέχρι και 6 κρατούμενοι. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι οι ελλείψεις φαρμάκων. Συνήθως τα φάρμακα αρκούν για 15 μέρες το μήνα. Τις υπόλοιπες μέρες είμαστε χωρίς θεραπεία με αποτέλεσμα να αδυνατεί ο οργανισμός μας. Από το 2004 δημιουργήθηκε ειδικό προαύλιο για τους οροθετικούς, το οποίο ποτέ δεν λειτούργησε ελλείψει προσωπικού. Έτσι προαυλιζόμαστε για μία ώρα το πρωί και άλλη μία το απόγευμα. Η καλύτερη λύση που θα μπορούσε να δοθεί είναι να μεταφερόμασταν στον Ελεώνα, όπου οι συνθήκες είναι πολύ καλύτερες και θα βοηθήσουν και την κατάσταση της υγείας μας».
Ο Παναγιώτης Γεωργιάδης, μέλος της Πρωτοβουλίας, που κρατήθηκε επίσης στο Νοσοκομείο του Κορυδαλλού, ανέλυσε τις ελλείψεις του νοσοκομείου, αφού πρώτα ενημέρωσε ότι από χθες ξεκίνησαν αποχή συσσιτίου και οι κρατούμενοι ασθενείς με χρόνιες παθήσεις. «Το νοσοκομείο αποτελείται από 10 θαλάμους 6μ. επί 6μ., όπου κρατούνται 12-14 ασθενείς. Κάθε θάλαμος έχει δύο κομοδίνα, ενώ δεν υπάρχουν καρέκλες, ούτε σεντόνια, σαπούνια, χαρτί υγείας. Δεν γίνεται καμία διάκριση ασθενών -πέρα των οροθετικών-, έτσι στον ίδιο θάλαμο κρατούνται φυματικοί, νεφροπαθείς, καρκινοπαθείς, ακρωτηριασμένοι. Σε κάθε θάλαμο αντιστοιχεί ένα καρότσι ώστε να μπορούν να πάνε τουαλέτα οι ακρωτηριασμένοι, ενώ σε κάθε ακτίνα αντιστοιχούν δύο τουαλέτες και ένα μπάνιο. Οι νοσηλευτές και οι γιατροί δεν εξετάζουν τους κρατούμενους στα κρεβάτια τους, αλλά τους υποχρεώνουν να πάνε εκείνοι στο ιατρείο. Φανταστείτε πώς θα φτάσει μέχρι το ιατρείο κάποιος χωρίς πόδια και χωρίς καρότσι; Ή πώς θα φτάσει κάποιος κατάκοιτος χωρίς φορείο να τον μεταφέρει;».
Μία από τις μεγαλύτερες «αδικίες» που υπόκεινται οι κρατούμενοι με χρόνιες παθήσεις είναι ότι υποχρεώνονται να εκτίουν την ποινή τους αθροιστικά αφού δεν δύνανται να εργαστούν, άρα δεν ευεργετούνται από τα μεροκάματα, ώστε να αποφυλακιστούν πιο γρήγορα. Αποτέλεσμα αυτού είναι πολλοί να πεθαίνουν μέσα στη φυλακή. «Πρόκειται για ευθανασία» παρατήρησε ο γιατρός, διευθυντής στο ενδοκρινολογικό τμήμα του Κρατικού Νοσοκομείου Νίκαιας, Γιάννης Προκόβας, ο οποίος πρόσθεσε: «Αισθάνομαι ντροπή και ανατριχίλα που συμπολίτες μας ασθενείς, που βρίσκονται μάλιστα υπό την προστασία του κράτους, διαβιούν σε συνθήκες που θυμίζουν καταστάσεις Σπιναλόγκας του 19ου αιώνα ή, ακόμα χειρότερα, στρατόπεδα συγκέντρωσης του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Οι ελλείψεις σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό, σε υποδομές και σε εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό αποτελούν καταπάτηση των υποχρεώσεων, κατακτήσεων, δικαιωμάτων που έχουν υπογράψει τα ευρωπαϊκά κράτη. Μένω πάντα έκπληκτος από την περιγραφή των όρων διαβίωσης συμπολιτών μας που νοσηλεύονται σε ειδικές συνθήκες. Το μεγαλύτερο έγκλημα είναι η υπερσυνταγογράφηση, το «χαπάκωμα», που αποτελεί το χαλί κάτω από το οποίο κρύβονται οι ουσιαστικές ανάγκες των ασθενών και επιβάλλεται η καταστολή στη λογική της γενίκευσης της σιωπής».
«Το μεγαλύτερο βασανιστήριο για τους κρατούμενους στο Νοσοκομείο είναι το καλοκαίρι. Δεν υπάρχει χειρότερη στιγμή από τα πυρωμένα μπετά του Ιουλίου και του Αυγούστου. Στο Νοσοκομείο και το Ψυχιατρείο δεν υπάρχει ούτε ένας ανεμιστήρας. Το καλοκαίρι οι κρατούμενοι ασθενείς, οι οποίοι λόγω των χαπιών αισθάνονται ακόμα χειρότερα τη ζέστη, κάθονται ανάσκελα και προσπαθούν να φανταστούν τη δροσιά. Δεν είναι τυχαίο που οι περισσότερες αυτοκτονίες σημειώνονται αυτούς τους μήνες», πρόσθεσε ο δικηγόρος, πρώην κρατούμενος Χρήστος Νικολιτσόπουλος.
Συγκεκριμένα στις συνθήκες κράτησης του Σίμου Σεϊσίδη αναφέρθηκε ο δικηγόρος του, Κώστας Παπαδάκης: «Στη περίπτωση του Σίμου Σεϊσίδη έχει επιβληθεί τυπικά μία στοιχειώδης αντιμετώπιση της αναπηρίας του. Αλληλέγγυοι στο Σ. Σεϊσίδη συγκέντρωσαν χρήματα ώστε να τοποθετηθεί πρόσθετο μέλος στο ακρωτηριασμένο πόδι του. Ωστόσο, προκύπτουν συνέχεια εμπόδια στα ραντεβού του, τα οποία πρέπει να πραγματοποιούνται στα γραφεία της εταιρείας, επειδή η Αντιτρομοκρατική δεν μπορεί να στείλει φρουρούς». Πάντως είναι γενικό το πρόβλημα των αναπήρων κρατουμένων, οι οποίοι δεν χαίρουν κανενός ευεργετήματος, ούτε του ευεργετικού υπολογισμού μεροκάματων αλλά ούτε και κάποιου νόμου που θα προβλέπει αποφυλάκιση όσων πληρούν κάποιο ποσοστό αναπηρίας. «Ο νόμος 110Α του Ποινικού Κώδικα που τροποποιήθηκε το 2008, ύστερα από την απεργία πείνας των κρατουμένων, προβλέπει να επιτρέπεται η αποφυλάκιση των τετραπληγικών, για παράδειγμα, αλλά όχι των αναπήρων. Όλοι καταλαβαίνουμε γιατί. Εάν υπήρχε μία τέτοια πρόβλεψη τότε θα αποφυλακιζόταν ο Σάββας Ξηρός».
«Από τις 15 Ιουλίου ξεκίνησε απεργία πείνας ο Νίκος Μαζιώτης», ενημέρωσαν αλληλέγγυοι στους προφυλακισμένους για συμμετοχή στον Επαναστατικό Αγώνα, «με αίτημα να του επιτραπεί να επισκεφτεί τη σύντροφό του και το νεογέννητο παιδί του στις 25 Ιουλίου, καθώς και να επισκέπτεται ο ίδιος την οικογένειά του στη φυλακή και όχι το αντίθετο -όπως προβλέπεται από το νόμο- καθώς θα είναι δύσκολη η μετακίνησή τους. Συμπαραστεκόμενοι στα αιτήματα της Π. Ρούπα και του Ν. Μαζιώτη, 60 κρατούμενοι απέχουν από το συσσίτιο από χθες».

Από σήμερα απεργία πείνας στις φυλακές Τρικάλων

Σήμερα, Τρίτη 20 Ιουλίου, πάνω από 200 κρατούμενοι των φυλακών Τρικάλων αρχίζουν απεργία πείνας, ύστερα από 2 βδομάδες αποχής συσσιτίου. Μέλη της Πρωτοβουλίας για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων ενημέρωσαν ότι «κατεβαίνουν σε απεργία πείνας με τρία καίρια για τη συγκεκριμένη φυλακή αιτήματα: Να εγκρίνονται οι αιτήσεις για άδεια, οι οποίες σε ποσοστό 97% απορρίπτονται. Να εγκρίνονται οι υφ' όρων απολύσεις και να απομακρυνθεί ο κοινωνικός λειτουργός από τη φυλακή, ο οποίος, ενώ ο θεσμικός του ρόλος είναι να υπερασπίζεται τους κρατούμενους, έχει «περάσει στο αντίπαλο στρατόπεδο», αυτό της καταστολής.