oi εργολάβοι οι μετανάστες και η δουλεία τη σήμερον ημέρα στην αθήνα

Λόφοι Φιλοπάππου
Γιατί η καλύτερη προστασία τους είναι η αγάπη των κατοίκων

* Εμείς
* Χρονολόγιο
* Δημοσιεύματα
* Έγγραφα
* Κείμενα
* Φωτο-ντοκουμέντα
* Ιστορικά

Αναρτήθηκε από: filopappou | Ιουλίου 27, 2009
Πολιτισμός και πράσινα άλογα… υπό σκιάν

Είναι Σάββατο 25 Ιουλίου, 1:30 μμ και το θερμόμετρο βρίσκεται στους 42 βαθμούς υπό σκιά…

Στις ειδήσεις λένε ότι πρόκειται για την πιο ζεστή μέρα του χρόνου και αυτή τη φορά δεν έχεις λόγο να μην τους πιστέψεις. Το καταλαβαίνεις. Κάνω με την μηχανή μου μια μικρή διαδρομή από την Καλλιθέα μέχρι το θησείο. Δέκα λεπτά και νιώθω ήδη ζαλισμένος από τον καυτό αέρα. Αναρωτιέμαι αν αντέχω να φύγω λίγο μετά, όπως σχεδιάζω, με αυτοκίνητο προς Κόρινθο για μπάνιο. Είναι αδύνατον να σταθείς έξω.

Κι όμως περνώντας από τον περιφερειακό του Φιλοπάππου, στο ύψος της μεγάλης προσφυγικής πολυκατοικίας και παρά τη ζέστη, παγώνω από το θέαμα. Πέντε, έξι εργάτες, μετανάστες, κάτω από τον καυτό ήλιο μαζεύουν τα ξερά χόρτα που έχει αφήσει το κοπτικό του εργολάβου πριν δύο εβδομάδες στις πλαγιές του λόφου. Μένω πραγματικά άναυδος!

IMG_8154

Δυστυχώς η φωτογραφία δεν μπορεί να μεταφέρει την κόλαση εκείνης της στιγμής

Μια δουλεία που όφειλε ο Δήμος να έχει ολοκληρώσει στις αρχές Ιουνίου, για την προστασία του λόφου από πυρκαγιά, όχι μόνο δεν την έκανε τότε, ως όφειλε, όχι μόνο την έκανε με έναν μήνα καθυστέρηση (και μετά από πολλά τηλέφωνα πολιτών), αλλά και με 42 βαθμούς θερμοκρασία, τέλη Ιουλίου έβαζε εργάτες να δουλεύουν! Έστω όχι νωρίς το πρωί ή αργά το απόγευμα όταν η ζέστη υποχωρεί, αλλά καταμεσήμερο!

Προφανώς η ευθύνη (πέραν της καθυστέρησης) δεν ανήκει ευθέως στον Δήμο, αλλά στον εργολάβο. Όμως οι συμβάσεις με τους εργολάβους περιλαμβάνουν και την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας. Δεν επιτρέπει εργάτες να δουλεύουν σε εξωτερικό χώρο με τέτοια θερμοκρασία. Πολύ περισσότερο όμως το θέμα δεν είναι μόνο νομικό αλλά και ηθικό. Δεν είναι δυνατόν οι εργάτες να πληρώνουν την καθυστέρηση του Δήμου και την απανθρωπιά του εργολάβου. Αλλά και αν αναλογιστεί κανείς ότι η παραγωγικότητα τις εργασίας τους σε αυτές τις συνθήκες είναι υποπολλαπλάσια της κανονικής, καταλαβαίνει και πόσο ελάχιστα χρήματα πρέπει να παίρνουν, για να συμφέρει τον εργολάβο να τους βάλει να δουλέψουν την πιο ζεστή μέρα της χρονιάς.

Σταματώ με την μηχανή δίπλα τους και τους ρωτάω: Μα καλά, σας βάζουν τέτοια μέρα να δουλεύετε; Τι να κάνουμε; Μου αποκρίνεται σπαστά ο ένας. Εμ βέβαια. Αυτοί δίνουν τη μάχη του μεροκάματου, χωρίς δικαιώματα. Τι επιλογή έχουν; Και τι να κάνεις σαν πολίτης σε μια τέτοια περίπτωση. Να φωνάξεις την αστυνομία για να καταγγείλεις τον εργολάβο; Μα αν οι μετανάστες δεν έχουν χαρτιά, αντί να την πληρώσει ο εργολάβος, θα την πληρώσουν αυτοί διπλά.

Τους κοιτάω με απέραντη ντροπή, καθώς εγώ… ετοιμαζόμουν να πάω για μπάνιο. Τους ρωτάω, θέλετε να σας φέρω νερό; Ο ένας μου δείχνει τις τσέπες του και μου λέει, «δεν έχουμε λεφτά»! Ξανά μένω άναυδος. Τους είχαν αφήσει εκεί, χωρίς νερό, και χωρίς λεφτά! 2.500 χιλιάδες χρόνια μετά, η δουλεία ξανά ζει στην σκιά της Ακρόπολης… Δεν είχα μπροστά μου εργάτες, αλλά είλωτες.

IMG_8150

Αμέσως τους λέω ότι δεν τίθεται θέμα χρημάτων και φεύγω για μια κοντινή έβγα, επιστρέφοντας με 4 μεγάλα μπουκάλια νερό. Δίνω στους τρεις που βρίσκονται στον περιφερειακό (με ευχαριστούν θερμά χωρίς να το αξίζω, γιατί εγώ έπρεπε να ζητάω συγνώμη) και ανεβαίνω την πλαγιά απέναντι από τα πέτρινα για να δώσω και σε άλλους 2-3 που είχα δει εκεί. Με αυτούς δεν είχα μιλήσει πριν και καθώς με βλέπουν να τους δίνω νερά με κοιτούν με έκπληξη. Δεν είμαι του συνεργείου τους λέω. Απλώς ντρέπομαι για τη χώρα μου. Γιατί την ίδια ώρα που αυτοί οι απλοί εργάτες μετανάστες (που τους αντιμετωπίζουμε ως πολίτες δευτέρας κατηγορίας) ψηνόντουσαν κάτω από τον καυτό ήλιο πληρώνοντας την ανικανότητα του Δήμου, ο “αξιότιμος” “κύριος” εργολάβος τους, κάτω από κάποιο ερκοντίσιον ή σε κάποια παραλία αβγάτιζε τα λεφτά του με ζεστό δημοτικό χρήμα.

Αλλά ντρεπόμουν και για έναν ακόμα λόγο. Γιατί εδώ δίπλα στην Ακρόπολη, εδώ που συνεχώς ακούμε για την Πνύκα και το βήμα της δημοκρατίας, για τα 2.500 χρόνια πολιτισμού, εδώ που πριν λίγες μέρες εγκαινιάστηκε με ταρατατζούμ και κόστος εκατομμυρίων ευρώ, τον νέο μουσείο ακρόπολης, εδώ ακριβώς στο ίδιο μέρος φαίνεται γιατί όλα αυτά είναι κοινές ΜΠΟΥΡΔΕΣ. Είναι σκέτο εμπόριο, τουρισμός, εισιτήρια και γλαμουριά για λαϊκή κατανάλωση και πολιτική εκμετάλλευση.

IMG_8153

Γιατί το πραγματικό μέτρο του πολιτισμού είναι αν πρώτα απ’ όλα να σέβεσαι τον άνθρωπο εδώ και τώρα. Σήμερα που να πάρει…

Παναγιώτης Β.Τ. πάρα πολύ οργισμένος